ข้อตรวจพบ คือส่วนหนึ่งของข้อมูลที่อยู่ภายในรายงานการตรวจสอบผลสัมฤทธิ์และประสิทธิภาพการดำเนินงานภาครัฐ ของ สตง. สามารถนำมาใช้สะท้อนลักษณะของปัญหาการดำเนินนโยบาย กล่าวคือ เมื่อพิจารณาจากข้อมูลแต่ละข้อตรวจพบก็จะพบปัญหาในลักษณะที่ต่างกันออกไป เช่น การดำเนินงานไม่เป็นไปตามแผน ไม่บรรลุเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ ไม่ตรงตามมาตรฐานการปฏิบัติงาน ไม่มีการควบคุมหรือประเมินผล เป็นต้น อย่างไรก็ตาม เมื่อเรามองปัญหาของนโยบายแล้ว การตัดสินว่าปัญหาอยู่จุดใดของกระบวนการ จึงทำให้ขั้นตอนของกระบวนการมีความสำคัญ โดยหากยึดจากตัวแบบกระบวนการขั้นตอนนโยบายสาธารณะ 4 ขั้นตอน ของ James E. Anderson แล้ว วงจรกระบวนการนโยบายสาธารณะ จะประกอบไปด้วย 

(1) การก่อรูปนโยบาย (Policy Formation) 

(2) การยอมรับนโยบาย (Policy Adoption) 

(3) การนำนโยบายไปปฏิบัติ (Policy Implementation)

(4) การประเมินผลนโยบาย (Policy Evaluation) 

      โดยที่ ขั้นการก่อรูปนโยบาย จะเป็นการดำเนินงานที่ครอบคลุมถึงการก่อรูป การกำหนดปัญหาวาระของนโยบาย  ไปจนถึงการพัฒนาทางเลือกและกำหนดมาตรฐานทางนโยบาย ซึ่งเป็นเป้าหมายหลักของการดำเนินงาน ขั้นการยอมรับนโยบาย คือการดำเนินงานในลักษณะของการสื่อสารทางนโยบาย เพื่อส่งต่อภารกิจไปยังขั้นตอนการปฏิบัติงาน โดยเป็นการตัดสินใจทางนโยบาย เพื่อสื่อสารหรือประกาศออกพร้อมสู่การปฏิบัติ ขั้นการนำนโยบายไปปฏิบัติ เป็นช่วงของกระบวนการดำเนินงานหลักในทางนโยบาย โดยเป็นการนำนโยบายไปดำเนินโครงการ รวมถึงการบริหารจัดการปัจจัยหรือทรัพยากรของโครงการและ ขั้นการประเมินผลนโยบาย จะเป็นการดำเนินงานที่มีขั้นตอนการติดตาม และประเมินผลการดำเนินงานทั้งระหว่างดำเนินโครงการ และภายหลังจากที่โครงการเสร็จสิ้นลงแล้ว ตลอดจนการรายงานผลต่อผู้ที่มีอำนาจในการตัดสินใจทางนโยบาย

       ดังนั้น การที่จะตัดสินว่าปัญหานั้นคือปัญหาที่เกิดขึ้นในขั้นตอนใด ก็คือ การมองปัญหาที่เข้าข่ายอยู่ภายในการดำเนินงานภายในขั้นตอนกระบวนการ นั่นเอง วงจรกระบวนการนโยบายสาธารณะ จึงเป็นเหมือนตัวบอกพิกัดของปัญหาในนโยบาย ว่าปัญหานั้นเกิดจากการดำเนินงานในขั้นตอนใดของกระบวนการทางนโยบายสาธารณะ

       กุญแจสำคัญอยู่ที่ “ตัวแสดง” (Actor) ผู้ขับเคลื่อนกระบวนการนโยบายสาธารณะ

       ดังที่ทราบแล้วว่า วงจรกระบวนการนโยบายสาธารณะ 4 ขั้นตอน แสดงให้เราเห็นถึงแนวทางของกระบวนการดำเนินงานเป็นหลัก กล่าวคือ        การดำเนินงานที่เป็นขั้นตอน และมีจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของการดำเนินงาน อย่างไรก็ตาม เราจะไม่สามารถระบุปัญหาที่เกิดจากการดำเนินงานได้  หากไม่คำนึงถึงตัวแสดงที่ทำหน้าที่ขับเคลื่อนกระบวนการนั้น ได้แก่ ขั้นการก่อรูปนโยบาย มีตัวแสดงคือ ผู้กำหนดนโยบาย หรือหน่วยงานระดับนโยบาย    ที่ทำหน้าที่กำหนดวาระและวางเป้าหมายการดำเนินนโยบายให้เกิดผลสัมฤทธิ์และประสิทธิภาพ ขั้นการยอมรับนโยบาย มีตัวแสดงคือ หัวหน้าหน่วยปฏิบัติ    ที่ต้องรับนำเงื่อนไขของนโยบาย ได้แก่ กฎ ระเบียบ หรือมาตรการใด ๆ ตามที่แผนงานหรือนโยบายระบุไว้ตามภารกิจให้มีการปฏิบัติ ขั้นการนำนโยบายไปปฏิบัติ  มีตัวแสดงคือ หน่วยปฏิบัติ ที่มีหน้าที่โดยตรงในการรับนำแนวนโยบายไปปฏิบัติและบริหารจัดการทรัพยากรในการดำเนินงานให้เกิดประสิทธิภาพและประสิทธิผล และ ขั้นการประเมินผลนโยบาย มีตัวแสดงคือ หน่วยปฏิบัติ ซึ่งมีหน้าที่ต้องจัดให้มีการติดตามและประเมินผลเข้ามาเป็นกระบวนการหนึ่งของการดำเนินการทางนโยบาย เนื่องจากเป็นขั้นตอนสำคัญที่จะทำให้หัวหน้าหน่วยปฏิบัติรับรู้ถึงปัญหาที่เกิดขึ้นจากการดำเนินนโยบายหรือโครงการ ทั้งในช่วงระหว่างที่ดำเนินโครงการและภายหลังที่โครงการเสร็จสิ้นลง อีกทั้งกระบวนการประเมินผลนโยบายนี้ยังสามารถเป็นผลสะท้อนกลับที่มีอิทธิพลต่อผู้กำหนดนโยบาย ในการตัดสินใจก่อรูปนโยบายเพื่อการแก้ไขปัญหาได้ต่อไปในอนาคต

       การพิจารณาถึงตัวแสดงที่อยู่ภายในขั้นตอนของกระบวนการนโยบายสาธารณะในแต่ละขั้น จึงเป็นวิธีการหนึ่งที่ทำให้เราทราบว่าปัญหาในการดำเนินนโยบายหรือโครงการของภาครัฐอยู่ภายใต้การขับเคลื่อนของใคร ไปสู่การระบุปัญหาของนโยบายว่ามีความบกพร่อง หรือเกิดปัญหาขึ้นในส่วนใดของกระบวนการ โดยทำให้เห็นถึงบทบาทภารกิจที่ตัวแสดงนั้นมีต่อนโยบายหนึ่ง ๆ ของภาครัฐ

      แค่การ “ค้นพบปัญหา” ไม่เพียงพอสำหรับการ “แก้ไขปัญหา” : การประยุกต์ใช้ตัวแบบการนำนโยบายสาธารณะไปปฏิบัติ (Public Policy Model) คือตัวแปรในการประเมินปัญหานโยบาย