ประเทศไทยเป็นเจ้าภาพการประชุมความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชีย-แปซิฟิก (APEC) ครั้งที่ 29 ซึ่งจัดขึ้นเมื่อระหว่างวันที่ 18-19 พฤศจิกายน 2565 ในหัวข้อ Open. Connect. Balance. หรือ “เปิดกว้างสร้างสัมพันธ์ เชื่อมโยงกัน สู่สมดุล” ที่ประชุมกล่าวถึงเรื่องโอกาสด้านการค้า การลงทุน และการส่งเสริมการรวมตัวทางเศรษฐกิจในภูมิภาค การประชุมในครั้งนี้จัดขึ้นในช่วงของการระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา (โควิด-19) ที่ยังเกิดขึ้นทั่วโลก ซึ่งส่งผลให้เศรษฐกิจของกลุ่มประเทศ APEC เสียหายทั้งหมดการเป็นเจ้าภาพการประชุม APEC ของไทยในครั้งนี้เป็นการจัดประชุมในสถานการณ์โลกที่ไม่ปกติและไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนและเป็นที่มาของการกำหนดวาระของการประชุมที่มุ่งเน้นให้ประเทศสมาชิกและประเทศทั่วโลกฟื้นตัวหลังการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 สำหรับ APEC แล้วเมื่อรวมจำนวนประชากรทั้งหมดของประเทศสมาชิกเข้าด้วยกันจะมีประชากรรวมถึง 3 พันล้านคนและมีอิทธิพลทางเศรษฐกิจเป็นมูลค่าการค้าประมาณ 60 เปอร์เซ็นต์ของมูลค่าการค้าโลก

ประเทศไทยในฐานะเจ้าภาพมุ่งเน้นการพัฒนาให้ประเทศในกลุ่มเกิดการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจ “สู่สมดุล” มุ่งสร้างการเติบโตที่แข็งแกร่ง ครอบคลุม และยั่งยืน ส่งเสริมการพัฒนาทั้งด้านเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อม โดยนำโมเดลเศรษฐกิจชีวภาพ เศรษฐกิจหมุนเวียน และเศรษฐกิจสีเขียว (Bio-Circular-Green Economic Model: BCG Model) มาเป็นแนวคิดหลักในการพัฒนา (Royal Thai Government, 2022) ซึ่ง BCG Economic Model ตอบโจทย์เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนขององค์การสหประชาชาติโดยการเสริมสร้างเศรษฐกิจที่เติบโตอย่างมีคุณภาพและยั่งยืนประชาชนมีรายได้ดีและมีคุณภาพชีวิตที่ดี พร้อมทั้งการรักษาและฟื้นฟูทรัพยากรธรรมชาติและความหลากหลายทางชีวภาพให้มีคุณภาพที่ดีด้วยการใช้ความรู้เทคโนโลยี และนวัตกรรม (สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ, 2563)

ความหลากหลายทางชีวภาพมีความสำคัญที่เอื้อประโยชน์สำหรับการดำรงชีวิตของมนุษย์ คำว่า “ความหลากหลายทางชีวภาพ” มาจากคำว่า “Biodiversity” หรือ “Biological Diversity” โดยคำว่า “ความหลากหลาย (Diversity)” หมายถึง มีมากมายและแตกต่าง ส่วนคำว่า “ทางชีวภาพ (Biological)” หมายถึง ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิต เมื่อสองคำมารวมกัน คำว่า “ความหลากหลายทางชีวภาพ” หมายถึง การมีสิ่งมีชีวิตนานาชนิด นานาพันธุ์ในระบบนิเวศอันเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยซึ่งมีมากมายและแตกต่างกันทั่วโลก กล่าวง่ายๆ คือ การที่มีชนิดพันธุ์ (Species) สายพันธุ์ (Genetic) และระบบนิเวศ (Ecosystem) ที่แตกต่างกันทั่วโลก ความแตกต่างหลากหลายของสายพันธุ์พืชทำให้มนุษย์มีทางเลือกในการบริโภคมากขึ้น เช่น ข้าวจ้าวหรือข้าวเหนียว นอกจากนั้นแล้วความแตกต่างหลากหลายของสายพันธุ์ช่วยให้เกษตรกรสามารถเลือกสายพันธุ์พืชและสัตว์ให้เหมาะสมกับความต้องการของตลาด เช่น ไก่พันธุ์เนื้อ ไก่พันธุ์ไข่ดก วัวพันธุ์นม และวัวพันธุ์เนื้อ เป็นต้น (สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม, 2562)

            ประเทศไทยตั้งอยู่ในพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางชีวภาพที่มีความสำคัญสูงเป็นอันดับ 8 ของโลก ประเทศไทยมีความหลากหลายทั้งด้านระบบนิเวศ ชนิดพันธุ์และพันธุกรรมของพืชที่เอื้อประโยชน์ต่อภาคเกษตรและอาหาร ในระยะ 5 ปีที่ผ่านมา มูลค่า GDP ภาคเกษตรของไทยมีการเติบโตในอัตราที่ติดลบ การปรับโครงสร้างการผลิตสินค้าเกษตรทั้งระบบ การแก้ไขปัญหาผลผลิตตกต่ำในพืชเศรษฐกิจ และการสร้างรายได้จากพืชและสัตว์เศรษฐกิจใหม่ จะช่วยเพิ่มศักยภาพของไทยในการเพิ่ม GDP ของภาคเกษตรให้สูงขึ้นได้ ยกตัวอย่างเช่น การเพิ่มความหลากหลายของผลผลิตทางการเกษตรให้สอดคล้องกับความต้องการของผู้บริโภค การวิเคราะห์ความต้องการของผู้บริโภคจะช่วยให้การผลิตมีความถูกต้องแม่นยำสอดคล้องกับความต้องการของตลาด สามารถตรวจสอบและติดตามผลผลิตได้แบบเรียลไทม์ (Real-Time) การใช้เทคโนโลยีในระบบการผลิตและเครื่องจักรกลที่เหมาะสมโดยคำนึงถึงความยั่งยืน การลดของเหลือทิ้ง การยกระดับสินค้าเกษตรสู่สินค้าปลอดภัย การเพิ่มความหลากหลายสร้างความแตกต่างให้กับผลิตภัณฑ์ การมีระบบตรวจสอบย้อนกลับ (Traceability) และการพัฒนามาตรฐานสินค้าเกษตรให้เป็นที่ยอมรับในระดับสากล (กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม, 2564)