การขจัดความยากจน (No Poverty) เป็น 1 ใน 17 เป้าหมาย (เป้าหมายที่ 1) ของการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable Development Goals: SDGs) ขององค์การสหประชาชาติ ที่เป็นแนวทางให้ประเทศสมาชิกยึดถือและมุ่งดำเนินการให้บรรลุเป้าหมาย ภายในปี ค.ศ. 2030 (พ.ศ. 2573) โดยเป้าประสงค์ที่ 1.3 กำหนดให้ทุกประเทศดำเนินการระบบและมาตรการคุ้มครองทางสังคมตามความเหมาะสมของแต่ละประเทศให้เป็นผล ครอบคลุมถึงกลุ่มคนยากจนและกลุ่มเปราะบาง

        ความยากจนไม่ได้มีความหมายเฉพาะแต่ในมิติเชิงเศรษฐกิจที่พิจารณาเฉพาะแต่การมีรายได้ที่ไม่เพียงพอกับรายจ่ายเพื่อให้ดำรงชีพได้ตามมาตรฐานการดำรงชีพขั้นต่ำเท่านั้น แต่ยังมีความหมายครอบคลุมถึงคุณภาพชีวิตและการอยู่ดีมีสุขในทุกมิติตลอดช่วงชีวิตของมนุษย์ ความยากจนจึงเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาประเทศ เนื่องจากความยากจนกระทบต่อทุนมนุษย์ ซึ่งต้องใช้เวลาระยะยาวในการพัฒนา อันส่งผลกระทบถึงขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศ

         การคุ้มครองทางสังคม (Social Protection) คือ การจัดสรรนโยบายหรือมาตรการเพื่อคุ้มครองสิทธิขั้นพื้นฐานของประชาชนทุกคน หรือเป็นหลักประกันที่ประชาชนทุกคนพึงมีเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิต ลดความยากจน มีความมั่นคงทางรายได้ ครอบคลุมถึงการจัดโครงข่ายการคุ้มครองทางสังคม (Social Safety Nets) และการจัดการความเสี่ยงทางสังคมที่อาจเกิดขึ้นจากวิกฤตเศรษฐกิจ สังคม และภัยพิบัติต่างๆ เพื่อสร้างความเป็นธรรมและความเสมอภาค การคุ้มครองทางสังคมมีความสำคัญยิ่งสำหรับประชาชนที่ยากจนและด้อยโอกาสให้ได้รับความช่วยเหลือไม่ว่าจะเป็นบริการทางสังคม ประกันสังคม และการจัดการความเสี่ยงทางสังคม ตัวอย่างการคุ้มครองทางสังคมที่เห็นกันในประเทศไทยก็เช่น การศึกษาขั้นพื้นฐาน หลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า การประกันสังคม การพัฒนาอาชีพ และเงินช่วยเหลือต่างๆ สำหรับคนยากจนและด้อยโอกาส

• การศึกษาขั้นพื้นฐาน เป็นการศึกษาที่รัฐจัดให้ประชาชนทุกคนโดยเสมอภาคกัน เพื่อการพัฒนาตนให้มีความรู้ ทักษะ คุณธรรม ค่านิยมที่ดีงาม และคุณลักษณะที่พึงประสงค์ เพื่อนำไปสู่การดำเนินชีวิตที่มีคุณภาพ และถึงแม้ว่าบุคคลนั้นจะมีความบกพร่องทางร่างกาย จิตใจ สติปัญญา อารมณ์ สังคม เป็นชนกลุ่มน้อย หรืออาศัยอยู่ในพื้นที่ห่างไกล ก็พึงจะได้รับสิทธิการศึกษาขั้นพื้นฐานนี้ในรูปแบบที่เหมาะสมและสอดคล้องกับความต้องการของตน
• หลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า หรือที่คุ้นเคยกันในชื่อ “สิทธิบัตรทอง” หรือ “30 บาทรักษาทุกโรค” นั่นเอง หลักประกันสุขภาพถ้วนหน้าเป็นหลักประกันด้านสุขภาพที่รัฐมีให้แก่ประชาชนทุกคนในสังคม เพื่อให้สามารถเข้าถึงการรักษาพยาบาลที่มีคุณภาพโดยไม่สร้างภาระด้านค่าใช้จ่าย และยังเป็นหลักประกันว่าตราบใดที่ป่วย ทุกคนจะยังคงได้รับการรักษาพยาบาลเพื่อให้กลับมาแข็งแรงได้โดยไม่ล้มละลายทางด้านการเงิน และถึงแม้ว่าบุคคลนั้นจะมีความบกพร่องทางร่างกาย จิตใจ สติปัญญา อารมณ์ สังคม เป็นชนกลุ่มน้อย หรืออาศัยอยู่ในพื้นที่ห่างไกล ก็พึงจะได้รับสิทธิในการรักษาพยาบาล
  
• ประกันสังคม เป็นระบบที่รัฐสร้างหลักประกันในการดำรงชีวิตให้กับกลุ่มผู้ประกันตน เพื่อรับผิดชอบในการเฉลี่ยความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นจากการเจ็บป่วย คลอดบุตร ทุพพลภาพ เสียชีวิต สงเคราะห์บุตร ชราภาพ และการว่างงาน โดยผู้ประกันตนจะได้รับการคุ้มครอง ค่ารักษาพยาบาลกรณีเจ็บป่วยและประสบอุบัติเหตุ ค่าคลอดบุตร ค่ารักษาพยาบาลและเงินทดแทนการขาดรายได้กรณีทุพพลภาพ เงินสงเคราะห์และค่าทำศพกรณีเสียชีวิต ค่าสงเคราะห์บุตร บำเหน็จ/บำนาญชราภาพ และเงินช่วยเหลือการว่างงาน
  
• เงินช่วยเหลือต่างๆ สำหรับคนยากจนและด้อยโอกาส เช่น เบี้ยยังชีพคนพิการ เบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ เงินอุดหนุนดูแลบุตรสำหรับครัวเรือนที่มีรายได้น้อย เงินอุดหนุนช่วยเหลือค่าใช้จ่ายเพื่อการดำรงชีพผ่านบัตรสวัสดิการแห่งรัฐ เงินช่วยเหลือผู้ประสบภัยพิบัติ
•  การฝึกอาชีพอย่างยั่งยืนกับอดีตโครงการต้นกล้าอาชีพ หนึ่งในต้นตอของปัญหาความยากจนเรื้อรัง คือ การว่างงานและการขาดทักษะในการประกอบอาชีพที่สามารถสร้างรายได้อย่างเหมาะสม โครงการต้นกล้าอาชีพเป็นโครงการของรัฐที่เกิดขึ้นชั่วคราวในปี พ.ศ. 2552 เพื่อแก้ไขปัญหาการว่างงานที่เป็นผลมาจากสภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ โดยให้แรงงานที่ตกงานได้เข้ามาฝึกฝนทักษะอาชีพตามความสนใจและความถนัด หรือพัฒนาต่อยอดความชำนาญในวิชาชีพ และในระหว่างการฝึกอาชีพจะได้รับเงินเดือนเป็นแรงจูงใจ ผลสำเร็จในเชิงนโยบายพบว่ามีประชาชนให้ความสนใจเข้าร่วมโครงการจำนวน 506,321 คน และสามารถสร้างงานได้จำนวนมากถึง 417,625 ตำแหน่ง (ThaiPR.net, 2553)